Geotechnisch Schroefanker
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een schroefanker is een type anker dat in de geotechniek en funderingstechniek wordt toegepast om constructies te stabiliseren en te verankeren, waarbij het middels een schroefbeweging in de grond wordt geplaatst.
Omschrijving
Een geotechnisch schroefanker, ook wel schroeffundering of schroefpaal genoemd, is een funderingselement met een schroefvormig blad aan de onderzijde van een staaf. Dit anker wordt met behulp van een boormotor of een ander draaiend werktuig de grond in gedraaid. De schroefvorm zorgt voor de verankering en weerstand tegen zowel druk- als trekkrachten. In tegenstelling tot traditionele grondankers die met grout worden geïnjecteerd, vereist het schroefanker vaak minder grondwerk achter de wand en is er geen uithardingstijd nodig, waardoor de installatie sneller kan plaatsvinden.
Toepassingen
Geotechnische schroefankers worden in diverse situaties toegepast waar stabiliteit en verankering in de grond vereist zijn. Ze kunnen worden gebruikt voor het stabiliseren en verstevigen van beschoeiingen en funderingen. Ook worden ze ingezet bij verankerde structuren, zoals kademuren en wanden. Daarnaast dienen schroefankers als fundering voor lichtere constructies zoals schommels, tuinhuisjes en terrasoverkappingen. In de bouw worden schroefankers ook gebruikt voor de montage van bouwdelen op steen en beton.
Voordelen
Het gebruik van schroefankers biedt diverse voordelen. De installatie is over het algemeen snel en efficiënt. Schroefankers oefenen tijdens de installatie weinig druk uit op de ondergrond, waardoor ze geschikt kunnen zijn voor plaatsing dicht bij een rand. Ze vereisen geen uithardingstijd, in tegenstelling tot chemische ankers of groutankers, en bieden direct na installatie belastbaarheid. Bovendien zijn ze vaak geschikt voor diverse materialen en toepassingen en kunnen ze in sommige gevallen worden hergebruikt, wat bijdraagt aan circulaire bouwpraktijken.
Vergelijkbare termen
Grondanker
Gebruikte bronnen: